به گزارش شهرآرانیوز، دکتر الهام اعلمی‌دوست، روان‌شناس بالینی، معتقد است سوگ پس از سقط جنین، حتی اگر تصمیمی آگاهانه باشد برای بسیاری از زنان تجربه‌ای فرساینده و طولانی است..
او می‌گوید احساس گناه، وسواس فکری، اختلال خواب و تنهایی اجتماعی فقط بخشی از آسیب‌هایی است که ماه‌ها و حتی سال‌ها پس از این تصمیم در زندگی زنان باقی می‌ماند.
احساس مقدس مادرانگی یکی از ناب‌ترین عواطف انسانی است؛ احساسی که معمولاً هم‌زمان با آگاهی از بارداری در وجود زن شکل می‌گیرد و با رشد جنین به اوج می‌رسد. از سوی دیگر، افسردگی و اضطراب زنانی که به‌صورت عمدی اقدام به سقط جنین می‌کنند، در بسیاری از موارد به‌قدری شدید است که نیاز به درمان دارویی و روان‌درمانی طولانی‌مدت پیدا می‌کنند.
این افراد معمولاً با شدیدترین آسیب‌های روحی مواجه می‌شوند که مهم‌ترین آنها «عذاب وجدان» است؛ احساسی که به‌دلیل قبح اجتماعی سقط جنین و پنهانی بودن آن، تشدید می‌شود. این احساس گناه می‌تواند تا مدت‌ها ادامه پیدا کند و مشکلات روان‌شناختی دیگر، از جمله وسواس فکری، را به‌دنبال داشته باشد. بسیاری از زنان رویداد‌های ناخوشایند زندگی را به این تصمیم نسبت می‌دهند؛ یکی از مراجعان من سال‌ها بعد از سقط، هر اتفاق بدی را نتیجه همان عمل می‌دانست و خود را مستحق رنج می‌دید تا بار گناهش را سبک‌تر کند.
بله، بسیار زود. بیشتر زنان پس از سقط، تصمیم خود را بار‌ها مرور و تحلیل می‌کنند و همین امر باعث ایجاد تردید و سرزنش‌گری می‌شود. بسیاری از آنان نوعی «سوگواری پنهان» را تجربه می‌کنند، زیرا بخشی از ذهنشان همچنان به ادامه زندگی جنین فکر می‌کند. درمان این نوع سوگ معمولا دشوار است. علاوه بر این، زنان در چنین شرایطی اغلب از سوی خانواده و جامعه همدلی کافی دریافت نمی‌کنند و حتی ممکن است مورد سرزنش قرار گیرند که این امر شدت سوگ را بیشتر می‌کند. معمولاً برای سوگ از دست دادن عزیزان دوره‌ای شش‌ماهه در نظر گرفته می‌شود، اما در این نوع سوگ ممکن است حتی پس از گذشت این مدت نیز مشکلات جدی ادامه یابد.
در زنانی که پیش‌تر مشکلات روانی داشته‌اند، اضطراب پس از سقط می‌تواند تا حدی افزایش یابد که افکار خودکشی تشدید شود. حتی اگر انگیزه فرد برای سقط، مسائلی مانند اشتغال یا ادامه تحصیل باشد، همچنان احتمال بروز عوارض روانی قابل‌توجه وجود دارد. اختلال خواب یکی از شایع‌ترین مشکلات پس از سقط است. همچنین احساس خشم نسبت به خود موجب دشوار شدن تعامل با دیگران می‌شود و در بسیاری از موارد رابطه بین همسران را نیز به‌طور جدی تحت تأثیر قرار می‌دهد.
